Fornir – słowo pochodzenia niemieckiego to cienkie płaty drewna uzyskiwane przez skrawanie płaskie (styczne – w kierunku prostopadłym do włókien) lub obwodowe (łuszczenie). Płaty te mają grubość od 0,1 do 3,0 mm. Płaty grubości do 5 mm zwane są obłogami.Fornir w zależności od efektywności rysunku (od gatunku drzewa) może być przeznaczony na sklejkę okleinę(fornirowanie),lub drewno warstwowe prasowane.

Na fornir przeznacza się drewno o dużych średnicach.

Przygotowanie surowca na fornir obejmuje:

• podział dłużyc i kłód na odpowiednią długość,

• uplastycznienie wyrzynków.

Uplastycznienie przeprowadza się przez gotowanie surowca w wodzie lub naparowywanie parą nasyconą. Szybsze uplastycznienie następuje przy parowaniu. Ogólnie przyjmuje się 1,5-2 godziny na każdy centymetr promienia wyrzynka przy parowaniu i 2-3 godziny przy gotowaniu.

Suszenie forniru do wilgotności 15-18% odbywa się za pomocą suszarek rolkowych lub suszarek taśmowych. Fornir przeznaczony na okleiny układa się w paczki z zachowaniem kolejności skrawania poszczególnych arkuszy z wyrzynek.

Poniżej przedstawiamy dekory surowego krajowego forniru z drzew takich jak dąb olcha i brzoza,które można

wybarwić na określony kolor wg próbnika bejc który znajduje sie w katalogu "'fronty drewniane"'